Een turbo badbevalling – Geboortefotografie Wijchen/Nijmegen

Vorig jaar kreeg ik van Milou een aanvraag voor een geboortereportage. Ze wilde graag de geboorte van hun tweede kindje gefotografeerd hebben. De bevalling van hun eerste kindje (zoontje Beau) was erg heftig. Ze beviel in het ziekenhuis maar dit werd helaas niet zo’n goede ervaring. Daarom wilde ze bij deze bevalling het liefst thuis bevallen. Tijdens onze kennismaking vroeg ik haar hoe ze wilde gaan bevallen (op bed, op de baarkruk, in bad etc.) maar hier had ze eigenlijk nog helemaal niet zo over nagedacht en gaf aan dat ze dat de komende tijd zou gaan doen en mij nog zou laten weten. Een paar weken later kreeg ik een mailtje waarin ze aangaf dat ze graag in bad wilde bevallen. Ze had zich ingelezen in alle opties en in bad bevallen leek haar erg prettig. Nu nog een keuze maken welk bad het zou gaan worden.

In de laatste weken van de zwangerschap hadden Milou en ik regelmatig mailcontact waarin ze mij op de hoogte hield van haar bezoekjes aan de verloskundige. Even werd het nog bijna spannend… haar bloeddruk was wat aan de hoge kant. Rustig aan doen was het advies, maar dat is best lastig met een peuter van 2 jaar om je heen. Gelukkig zakte de bloeddruk weer snel en bleef daarna keurig op peil. En dat was natuurlijk super fijn, want was dit niet het geval dan zou Milou in het ziekenhuis moeten gaan bevallen en dit wilde ze toch echt niet. Tuurlijk als het niet anders kan, is het niet anders, maar deze keer wilden ze graag in alle rust thuis bevallen, zonder toeters en bellers om zich heen.

In de laatste weken hebben we ook nog een hele leuke zwanger fotosessie gedaan waar zoontje Beau natuurlijk ook bij aanwezig was. En wat deed hij het super goed! Bekijk deze foto’s HIER.

10 april was de uitgerekende datum. Hun zoontje werd geboren op de uitgerekende datum, dus op een of andere manier verwachtte ik niet dat ze heel erg lang over tijd zou gaan en misschien zelfs wel iets eerder zou bevallen. Maar 10 april ging voorbij, 11 en 12 april ook en zelfs 13 april nog. Donderdag 14 april stond een bezoekje aan de verloskundige gepland en Milou hoopte stiekem dat ze gestript kon worden. De verloskundige vond dit nog wat vroeg en gaf aan dat ze dit pas bij 41 weken wilde doen. Een beetje een teleurstelling voor haar, maar misschien ook beter om de natuur nog even zijn gang te laten gaan.

En ze hoefde niet heel lang te wachten, want diezelfde donderdag begon het te rommelen en had ze ’s middags toch echt wel weeën, echter nog wel onregelmatig. We appten gedurende de dag en ik had mijn spullen in de tussentijd al klaar staan, mijn oppas op de hoogte gebracht en instructies gegeven als ze mijn zoontje uit school moest halen. Mijn man kon wat eerder naar huis komen om de jongste op tijd bij het kinderdagverblijf op te halen. Maar uiteindelijk was het niet nodig. We hebben nog rustig gegeten en het was een mooie avond dus liepen we nog even naar de speeltuin op de hoek. Nog maar net daar aangekomen (om 18.15) belde Milou me dat ze de verloskundige ging bellen want ze had het laatste uur om de 5 minuten weeën. Ze zou me daarna terugbellen om te vertellen hoe en wat. Ik was in de tussentijd natuurlijk reuze benieuwd naar haar ontsluiting. De bevalling van hun zoontje ging redelijk snel, dus ik stond startklaar om te gaan. Snel daarna belde haar man Patrick mij om te vertellen dat ze op dat moment 4 cm ontsluiting had. Ik gaf aan dat ik er gelijk aan zou komen. Dus met de kindjes weer naar huis, mijn tas gepakt en in de auto gesprongen. Onderweg appte Patrick me nog dat het ineens best heftig en snel ging, de weeën kwamen achter elkaar. En ik moest nog 7 minuten rijden voordat ik bij hun huis zou zijn.

Toen ik aankwam om 19.20 was Patrick druk bezig met het vullen van het bad, de verloskundige had alles klaar gelegd en niet kort na mijn aankomst kwam ook de kraamhulp binnen. De verloskundige was een bekende, ik had al eerder een keer een bevalling gefotografeerd waarvan zij de bevalling deed. Altijd leuk om een bekend gezicht te zien :-)!

De weeën werden steeds heftiger en ik zag duidelijk dat Milou het zwaar had. Zodra het bad gevuld was ging ze hier dan ook lekker in en dat was toch echt wel een verademing. Om 19.45 stelde de verloskundige voor om de vliezen te breken, maar zei ze… de kans dat het daarna heel snel gaat is groot. Niet al te lang hierna kreeg ze persdrang en mocht ze zachtjes meeduwen. Dit is aan de ene kant heel erg fijn dat je de weeen niet meer hoeft weg te puffen maar ook erg pijnlijk. Maar Milou deed het geweldig. Ze kon goed meevoelen hoe het hoofdje steeds verder kwam en uiteindelijk zelfs stond. Een wee later werd hun dochter Noa geboren om 20.01 uur. Een gezonde meid van 3500 gram en 50 cm lang.

Nadat papa en mama lekker van hun meisje genoten hebben en ze klaar was voor haar controles, ging Patrick kort daarna aan de slag met het opruimen van het bad. Hij wilde het zo snel mogelijk weer opgeruimd hebben… hahahaha…. en nog voordat de opa’s en oma’s op bezoek kwamen was alles weer netjes, alsof er niks gebeurd was! Ook zoontje Beau, die bij opa en oma was, werd nog even gebeld om te vertellen dat ie een zusje heeft gekregen met de naam Noa. En wat was ie enthousiast!

Wat een turbobevalling was dit zeg… ongelooflijk van 4 naar 10 cm in ruim anderhalf uur. Maar zo mooi! Een geweldig ervaring voor alle partijen… en dat was het doel!

Volg mij ook op Facebook!