Geboren in sneltreinvaart – Geboortefotografie Nijmegen

Tijdens een workshop van Inzet voor Borstvoeding (tips over alles rondom het geven van borstvoeding… aanrader! 😉 ) in Elst in de winkel van Met Muisjes leerde ik Stefanie en Paul kennen. Zij vertelde toen dat het ze zo mooi leek om de geboorte van hun eerste kindje te laten fotograferen. Na de workshop hebben we hier nog wat meer over gesproken en gaf ik haar mijn folder, ze gaf aan dat ze erover na ging denken en contact met me zou zoeken als ze nog vragen had. Ik hoefde niet lang te wachten, want die mail kwam al vrij snel… ze waren helemaal enthousiast en wilden naast een geboortereportage ook een zwangerfotoshoot en een newborn fotoshoot laten maken. Super leuk vind ik dat om klanten eerst te zien als ze nog een dikke buik hebben, hun wondertje geboren zien worden en vervolgens ook nog mogen fotograferen als ze ongeveer een weekje oud is.

Stefanie was 13 mei uitgerekend en ik had zelf nog verlof tot 27 april, op dat moment ging ik gelijk “op wacht”. We hadden regelmatig contact via de app en Stefanie had van tevoren het idee dat ze rond 29 of 30 april geboren zou worden en heel even leek het ook nog die kant op te gaan. Stefanie had namelijk veel last van indalingsweeën en ook al vrij snel 2 centimeter ontsluiting en een verstreken baarmoedermond, maar de kleine mevrouw liet zich niet dwingen en hield het toch nog een weekje vol. Tot ik op donderdag 7 mei een appje krijg met de mededeling dat ze sinds de avond ervoor en die nacht ongeveer om de 8 minuten weeën heeft en de pijn heftiger is dan voorheen en ze toch maar voor de zekerheid de verloskundige hebben gebeld. Deze geeft aan dat ze langskomt zodra ze regelmatig zijn en om de 5 minuten komen. Om maar wat afleiding te zoeken gaan Stefanie en Paul een stukje rijden met de auto. De rest van de ochtend en middag hoor ik niks en dus stuur ik haar zelf een appje om 16.30 uur met de vraag hoe het nu gaat… Nog steeds om de 10 minuten weeën nu maar de pijn lijkt heftiger te worden en ze heeft toch de verloskundige maar weer gebeld. Ze zegt dat ze me appt of belt als ze meer weet… ik ben nu toch wel benieuwd of de ontsluiting iets opgeschoten is na een hele dag weeën… na een uurtje belt Stefanie mij met de mededeling dat ze onderweg zijn naar het ziekenhuis omdat de verloskundige, bij het luisteren naar het hartje, een dubbele hartslag hoorde. Er wordt geen enkel risico genomen en Stefanie wordt overgedragen aan de verloskundige van het ziekenhuis, die haar aan de CTG legt zodat ze de hartslag van de baby zo goed mogelijk in de gaten kunnen houden.

Om 22.30 uur lig ik net in mijn bed als ik weer een appje ontvang dat ze inmiddels 5 centimeter ontsluiting heeft…. WOW…. oke. Ik zeg haar dat ik zelf nog even ga kolven en dan haar kant op kom. Ik doe rustig aan, wetende dat de ontsluiting in het algemeen ongeveer 1 centimeter per uur vordert. Ik kom om 23.51 het ziekenhuis binnen gelopen als mijn telefoon gaat… Paul belt dat ze bijna volledige ontsluiting heeft…..WATTT??? 5 centimeter in 2 uur…. Echt? Ik versnel mijn pas richting de verloskamers en kom een paar minuten later de kamer binnen gelopen waar ik Stefanie in bed zie liggen, ondersteund door manlief en haar moeder. Ze heeft het zwaar, ondanks de ruggenprik die ze eerder kreeg maar helaas niet helemaal goed zat en dus niet goed werkte. De rugweeën worden zwaarder en de baby trappelt er flink op los tegen haar ribben. Ik heb met haar te doen. De verloskundigen wisselen net van dienst en komen daarna weer bij haar kijken. Ze heeft volledige ontsluiting maar de baby zit nog vrij hoog. Ze mag nu af en toe rustig mee duwen met een wee tot om 1.00 uur wordt aangegeven dat ze actief mag gaan persen. Wat een opluchting is dat en na 37 minuten om 1.37 wordt de kleine Vida geboren.

Ze doet het hartstikke goed en is mooi roze. Stefanie is een beetje bezorgd omdat Vida niet gelijk begint te huilen, maar dat is gelukkig nergens voor nodig. Vida mag nog lekker even bij mama blijven liggen en geeft al snel aan dat ze wel wat lust, waarna ze aangelegd wordt en er flink op los sabbelt. Na een uur komt de verloskundige terug om de controles te doen en om Vida te wegen. Ze weegt 3992 gram. Daarna brengt papa zijn kleine meisje naar de couveuse-afdeling waar hij Vida aan mag kleden en voor controle aan de monitor wordt gelegd waar ze haar hartslag, ademhaling en saturatie (zuurstofgehalte in het bloed) in de gaten houden. Na nog een aantal foto’s gemaakt te hebben van vader en dochter neem ik afscheid en loop nog even langs Stefanie om gedag te zeggen.

De dag daarna hebben we nog contact en hoor ik gelukkig dat alles goed gaat met ze. Vida mag na 24 uur bij Stefanie op de kamer en haar hartslag valt gelukkig ook binnen de norm. De dag erna mogen ze lekker naar huis en van hun nieuwe gezinnetje gaan genieten!

Lieve Stefanie en Paul, dank jullie wel dat ik de prachtige geboorte van Vida mocht fotograferen!
Tot snel voor de newborn fotoshoot van jullie prinsesje!

Volg mij ook op Facebook!